Psalm 42

1
Net zoas een ert dat, love,
Naor et vurse waoter smacht,
Skreawt meen ziel om God te loven
Die ik aosemloos verwacht.
Ja, meen ziel et zovuul dorst,
’t Unkert naor de Levensvorst.
Wannaar kan ik bij Joe wezen,
Om Joe in Joen eus te prezen?

2
Alle nachten, alle dagen,
Kreeg ik tronen as meen brood.
‘k Oor meen vijand spottend vragen:
‘Waor is God? Is IJ soms dood?’
Wiek wor ik as ik bedink,
Oe wij gingen naor Gods tint,
Iel de stoet begon te zingen
’t Was fiest as wij naor Em gingen.

3
Lieve ziel, wat eaw jie zurgen,
In wat eaw jie een verdriet?
Oop op God, IJ zal je burgen,
God, meen God, verlaot joe niet!
Zoek bij God vertrouwde lust;
IJ bevrijdt joe, wees gerust.
De verlossing komt van boven,
Ik zal Em z’n naam wier loven.

4
Eut et laand waor de Jordaan vluuit,
Waor de barg van Hermon stot;
Waor verlangen naor Joen naam gruuit:
Op de Mizar roep ik God!
Sturmweer slagt op meen gemoed.
Zien, de vloed roept naor de vloed,
’t Waoter trekt mij naor benieën,
Naor de diepste beum van zieën.

5
Maar de dag komt van de EERE,
Waorop IJ Z’n eutkomst skinkt.
‘k Zal in Em Z’n trouw verkeren,
Leuster oe meen lofzang klinkt!
‘k Zal Em zellefs in de nacht
Loven. EERE, ik verwacht
Joe, meen God, zo oog’ ver-ieven;
‘k Wil meen arte an joe gieven.

6
‘k Zal tot God, meen Rotsstien spreken:
‘Waoromme vergeet Jie mij?’
‘k Bin in rouwe. Kiek, ze steken
In meen arte, zoeken strijd,
z’ Eawen oon, ze dreven spot:
‘Waor is nou joen grote God?
Waor blift God, op wie jie bouwen?
Bleef jie nog op Em vertrouwen?’

7
Lieve ziel, wat eaw jie zurgen,
In wat eaw jie een verdriet?
Oop op God, IJ zal je burgen,
God, meen God, verlaot joe niet!
IJ verlost oens keer op keer,
God blift altoos oenze EER.
Ja! Verlossing komt van boven,
Ik zal Em z’n naam wier loven.

Bas Visscher, 2025.