Psalm 116

1
God eaw ik ik lief, want IJ, die trouwe EER’,
Oort nor meen stim, IJ leustert naor meen klagen;
Kan mij verstoon, ik roep Em, alle dagen;
IJ ellept mij, IJ reddet ell’ke keer.

2
‘k Was doosbenaud, ik voelde mij bekneld,
De angst vor ’t graf kruup in de nacht nor binnen,
Ik krieg gien locht, meen smarten gingen wringen,
In riep tot God, de EERE, in ’t geweld:

3
‘EERE bevrijd meen ziel, ja, maak mij vrij!’
God leusterde; IJ is oenze Ontfarmer,
De EER’ is groot, IJ is oenze beskarmer,
IJ gift genaode in IJ is dichtbij.

4
God oudt de simp’len in Z’n Vadersaand;
‘k Was eut-e-put, maar IJ gaf mij de vrijheid.
Koem wier tot rust, meen ziel, koem tot de waoreid;
Et is vorbij, God gift joe iel et laand.

5
Jie, ja Jie, AAR, jie reddeden meen ziel
in’t dood’lijk uur in droogden al meen tronen,
Ik loop wier recht, oe kan ik Joe belonen?
Ik kuier wier in ’t vreulik levenslicht.

6
Ik eaw geloofd dus spreek ik tot Gods aar.
‘k Was zo bedrokt, et sting mij tot m’n lippen,
In al meen aost liet ik et mij ontglippen:
‘Bij minsen is gien trouw, gien waoreid maar!’

7
Ik krieg van God geskinken, dag an dag.
Oe zal ik God betaolen vor z’n daoden?
‘k Zal bij et glas van ’t eil Z’n wark bepraoten,
De naam van d’EER’ eutspreken vol ontzag.

8
Nou zal ik doen wat ik Em eaw beloofd,
Ik krieg zovuul, ik zal Em aar bewezen,
Ik zal Em ier, bij iel z’n vollek prezen,
Oe kost’lijk is oenz’ dood in Em z’n oog’.

9
Och, EERE, God, ik bin Joen trouwe knecht,
Joen dienders zuun; Jie gaffen mij meen vrij-eid,
Ik bring Joe lof, ik roem Joen naam in blij-eid
Offers in dank eaw ik Joe toe-ezegd.

10
Ik zal Joen naam – ik ouw mij an meen woord! –
Ver-effen vor joen iele vollek, EERE!
‘k Bring offers mie naor Joen tint. Ik zal eren.
Jeruzalim! IJ et nor oens e-oord.

11
Ik koem mit vreugd’, meen EERE, in joen eus,
Ik dank de EERE mit woorden in klanken:
Alleluja, wij willen Joen naam danken,
Alleluja, wij koemen bij joe teus!

Bas Visscher, 2025.