Ik ben een slechte slaper en als ik eenmaal in slaap kom, dan is de slaap erg licht. Vooral ’s zomers duurt het lang voordat ik daadwerkelijk in slaap kom en ik begeef me dan nog lang in een sluimer tussen wakker en slaap.
Nu deed zich iets merkwaardigs voor. Ik ontving, in die half-slaap, een appje. ‘Als ik nog iets kan bijdragen voor dit weekend, dan laat je het weten, hè?’, of iets in die strekking. Ik ontving het appje niet daadwerkelijk, de telefoon ligt ’s nachts stil en onaangeraakt op mijn nachtkastje. Nee, ik ontving het appje in mijn hoofd.
Dat wil zeggen, ik was mij ervan bewust dat ik het niet-bestaande appje ontvangen had en gelezen. Maar zonder de telefoon aan te raken. Daarna ging ik bedenken wat dat kon betekenen. Ik heb al jaren geen schulden meer en ik kom de week ook wel aardig door. Het leek mij dus totaal onaannemelijk dat deze persoon X mij dit aanbod deed. Pas toen begreep ik dat ik dit had gedroomd.
Nu was ik voor het eerst bewust van de mogelijkheid dat je blijkbaar, vanuit je onderbewustzijn of zoiets, bijna in je slaap nog bezig bent met het ontvangen en afhandelen van appjes. Ik had dit nog niet eerder meegemaakt.
Wel kon ik als kind ’s avonds laat de Crash Bandicoots, Spyro’s en achtbanen van Rollercoaster Tycoon nog voorbij zien komen, maar dat was hetzelfde als na een dag bollenpellen: door de herhaling van een paar uur gamen of lopendebandwerk blijven die beelden zich ook nog later aan je voorbijtrekken.
Nee, nu deed de telefoon nog een beroep op mij buiten mijn eigen aanwezigheid, zonder dat ik er de hele dag mee bezig was geweest. En het was geen droom, want ik sliep nog niet.
Dat een smartphone een handig apparaatje, een werktuig voor de moderne mens is, is een illusie. De smartphone is gemaakt om aandacht van de mens te onttrekken, waarmee geld wordt verdiend. Maar dat dit ook nog buiten je bewustzijn doorwerkt, was voor mij iets nieuws.
Nu moet ik wel zeggen dat ik daarvoor een uur lang in een boek van Karel van het Reve had gelezen. Maar ik weet niet wat hij hierover zou schrijven. Dat dit de wens is van de communisten of zo, dat je uiteindelijk verandert van mens naar een werktuigelijk apparaat, geheel in dienst van de heilstaat.
Misschien is dit ook de wens van big tech, de vergroeiing met onze techniek tot we niets anders kunnen doen dan gedachteloos de bevelen van onze tamagotchi on steroids kunnen opvolgen. Ook, of zelfs, als we bijna slapen.
Geef een reactie