Op socials zie je steeds meer AI-gegenereerde afbeeldingen en teksten voorbijkomen. Ik begrijp best dat, wanneer je een zinloos product verkoopt, je er zinloze content bij wil plaatsen. Wat me echter opvalt is dat ook NGO’s, liefdadigheidsinstellingen, culturele organisaties steeds meer AI gebruiken in hun communicatie.
Ik snap dat niet. AI is niet alleen een opgestoken middelvinger naar iedereen die auteursrecht serieus neemt, dus in ieder geval de mensen die in potentie iets kunnen verdienen met hetgeen ze hebben gemaakt, maar ook naar het milieu.
Ethisch gezien stinkt het natuurlijk. Maar omdat het in korte tijd gemeengoed is geworden, bovendien ‘gratis’, staan we niet stil bij consequenties. Laat staan bij de racistische biases van de engines.
Het is ook wel aanlokkelijk voor kleine organisaties, afhankelijk van giften of subsidies, om AI-tools in te schakelen. Afbeeldingen zijn duur. En als je niet oppast met je beeldbank heb je zo een schadeclaim van bijvoorbeeld ANP of Reuters aan je broek hangen. Maar AI-content is geen alternatief: het geeft je organisatie net zoveel vertrouwen als een LinkedIn-bericht vol spelfouten. Het valt immers direct op.
Er zijn tal van websites die afbeeldingen onder de Creative Commons Zero (CC0)-licentie aanbieden (zoals bijv. Pexels), waardoor je niet eens een bronvermelding hoeft te plaatsen (die fotografen die hun foto’s belangeloos ten dienste van de beschaving stellen, dat zijn nog eens fiere mensen!). Daarnaast worden ook steeds meer historische foto’s vrij aangeboden (meestal onder de CC4-licentie: vrij delen en bewerken, met bronvermelding). Weinig reden dus om AI te gebruiken – en anders betaal je maar eens een fotograaf (of je koopt een camera).
NB Neemt allemaal niet weg dat het auteursrecht in Nederland en de EU hopeloos ouderwets is geregeld.
Geef een reactie