Je bent snel en je snelt naar moeheid, / ongedurig als een dag vliegen van land naar land, / je wisselt goede levensuren in voor / gezegende regens in een onbekende ruilhandel. (Uit: ‘En niet om te gedenken’, Yehuda Amichai, Gedichten I [van Maaskant Haun, 2021] Vertaling: Tamir Herzberg en Tsafrira Levy)
Je vergeet soms dat je hobby’s hebt: het leven gaat snel voorbij en er is zo weinig tijd. Bij mijn laatste verhuizing borg ik mijn verzameling camera’s weer op in een verhuisdoos. Om binnenkort toch maar weer eens te gebruiken?
Een doos vol spiegelreflexcamera’s en wat lomospul. Ik hield de camera’s vast, aaide ze liefkozend en pakte ze een paar weken later weer uit. Ik bedacht dat ik deze keer de drempel laag zou moeten houden. Een kleine, simpele camera, die in mijn broekzak past. En het zelf ontwikkelen – dat maar oppakken wanneer ik er echt tijd voor zou hebben.
De Minox 35 werd jarenlang verkocht als ’s werelds kleinste 35mm-camera. Tegelijkertijd levert dit kleine zwarte doosje professionele resultaten. Vroeger kregen ze dit nog voor elkaar. Ik kocht twee jaar geleden een gereviseerd exemplaar.
De Minox beschikt over een 35mm f/2.8 Minotar lens en biedt diafragmavoorkeuze met een bereik van f/2.8 tot f/16. De sluitertijden variëren van 1/500 seconde tot 1/30 seconde. De plastic behuizing zorgt voor een lichtgewicht ontwerp, waardoor hij ideaal is voor straatfotografie en reizen. Bovendien biedt de inklapbare lenskap extra bescherming wanneer de camera niet in gebruik is. Dit monstertje heeft maar één klein batterijtje nodig, voor de lichtmeter en de sluiter. Gelukkig verkoopt de webshop Conrad deze nog.
Ik heb al een hele tijd geen camera aangeraakt. Ik schrok van de huidige prijzen van filmrolletjes. Gelukkig is de Fomapan z/w-film nog steeds betaalbaar. Maar voor een A-merk betaal je al gauw een tientje of meer. Tien jaar geleden was het nog de helft van dat geld.
Ook op Marktplaats weten verkopers ook best wat ze voor een rolletje kunnen vragen. Daar zijn de prijzen al snel zo’n vijf tot tien euro voor een rol van dertig jaar oud. Hoe durf je het te vragen. Gelukkig kon ik een partijtje Kodacolor VR 200 op de kop tikken. Geen geweldige kwaliteit, maar fijn om weer mee te experimenteren.
Een koelkastplankje vol fotorolletjes en een half-automatische camera die ideaal is voor straatfotografie. Ik hoop dat deze post een follow-up krijgt, dat betekent dat ik meer tijd vrijmaak voor hobby’s.
Geef een reactie